Debata oksfordzka, często występuje również pod nazwą dyskusja oksfordzka, to bardzo ciekawa forma zaangażowania uczniów w lekcję. Najlepiej nadaje się do lekcji języka polskiego o tematach podsumowujących, syntetyzujących lub oceniających.
Dyskusja oksfordzka jako problemowa aktywizująca metoda nauczania języka polskiego
Zalety dyskusji oxfordzkiej: |
Wady dyskusji oksfordzkiej: |
uczniowie:
|
|
Przebieg dyskusji oksfordzkiej:
- Przed przeczytaniem lektury podaje się temat dyskusji i poleca uczniom szukać argumentów i dowodów w tekście.
- Przed lekcją - dyskusją oksfordzką nauczyciel zadaje do domu przygotowanie argumentów i dowodów do dyskusji (ważne aby każdy uczeń przygotowywał argumenty i kontrargumenty).
- Nauczyciel dzieli klasę na dwie grupy (pierwsza grupa dowodzi pierwszej tezy, a druga dowodzi jej antytezy) np. Sonia jest święta lub Sonia jest upadła
- Nauczyciel wybiera jury (ilość osób dowolna od 1 do trzech) - w kompetencja jury leży pilnowanie ograniczeń czasowych wypowiedzi i pytań, liczenie pytań, ocena odpowiedzi – dzięki jury uczniowie mają wrażenie, że są sprawiedliwiej oceniani – mimo że decydujący głos ma zawsze nauczyciel. Informacja o tym, że to uczeń będzie decydował czy chce by uzyskana ocena była wpisana do dziennika (w ten sposób nauczyciel likwiduje paraliżujący strach przed wystąpieniem na ocenę).
- Nauczyciel wyjaśnia zasady dyskusji.
- Nauczyciel konsultuje się z jury i informuje uczniów o ocenach (oceny powinny uwzględniać poziom przemówienia (kontrargumentacja, retoryczność, zwrot do odbiorców, sensowność wywodu, siła argumentu i niepodważalność dowodów, obrona swego stanowiska w trakcie udzielania odpowiedzi na pytania) i aktywność w postaci pytań – np. 3 pytania podnoszą ocenę o stopień).
- Dobrze jest w trakcie dyskusji wykluczyć z niej najaktywniejszych uczniów (po osiągnięciu najwyższych stopni ), by dać w ten sposób szansę wykazania się innym uczniom.
Zasady prawidłowo przeprowadzonej debaty oksfordzkiej:
- uczniowie muszą mieć czas żeby dobrze się przygotować do debaty oksfordzkiej
- nie wolno powtarzać argumentów
- w jednej turze każdy uczeń może zadać tylko jedno pytanie mówcy
- każdy uczeń przemawia do przeciwnej grupy ze środka sali
- jeden uczeń przedstawia jeden argument poparty kilkoma dowodami – czas wystąpienia 2 minuty
- po prezentacji mówca odpowiada na pytania zadawane przez członków obu grup (to mogą być pytania wzmacniające argumentację lub ją podważające) – on wybiera pytających – czas 2 minuty
- oratorzy z obu grup przemawiają naprzemiennie (ich wystąpienia powinny nawiązywać do argumentów poprzednika)
- pytania skierowane do mówcy muszą odnosić się do treści poruszonej w oracji (nie do osoby i nie do innych sytuacji, postaci)
- dyskusja kończy się 10 minut przed dzwonkiem
Przykład debaty oksfordzkiej:
Dyskusja na temat: Jaki jest człowiek według Fiodora Dostojewskiego (na podstawie Zbrodni i kary)?